MTBP 2011

       แท้จริงแล้วหัวข้อที่ผมจะเขียนควรจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับการทำงานในศูนย์การกีฬาแห่งประเทศไทย จังหวัดลพบุรี แต่ก็มีเหตุอื่นที่จำจะต้องยกไปเขียนในบทความหน้า เนื่องจากมีหัวข้อที่ผู้เขียนเองสนใจมากกว่าจึงขอแทรกเรื่องเข้าไปก่อน

       เมื่อวันที่ 26 - 31 กรกฎาคม 2554 ผมได้มีโอกาสเดินทางไปร่วมปฏิบัติหน้าที่เป็นผู้ตัดสินกีฬาแบดมินตันอาชีพแห่งประเทศไทย สนามที่ 3 ณ จังหวัดลำปาง ซึ่งการแข่งขันกีฬาอาชีพนั้นเป็นไปตามมติของคณะรัฐมนตรี ซึ่งในประเทศไทยมีบรรจุกีฬาหลายชนิดเป็นกีฬาอาชีพ ซึ่งกีฬาเหล่านี้จะต้องมีการแข่งขันเพื่อสะสมคะแนนของนักกีฬาในอาชีพ และเปิดโอกาสให้นักกีฬาได้มีโอกาสใช้ความสามารถอย่างเต็มที่ และมีรายได้จากการแข่งขัน.........พูดง่ายๆก็คือต้องการจะทำให้นักกีฬาสามารถหาเลี้ยงชีพตนจากการเป็นนักกีฬาได้มากขึ้นนั่นเอง

       กีฬาแบดมินตันก็เป็นอีกกีฬาหนึ่ง ซึ่งรัฐบาลนั้นจัดว่าสามารถเป็นกีฬานำไปสู่อาชีพได้ ดังจะเห็นได้จากการที่กีฬาชนิดนี้จัดการแข่งขันภายในประเทศ...ทั้งของภาครัฐและเอกชนรวมกันกว่าปีละ 60 แมตท์ ซึ่งจำนวนรายการนั้นสูงกว่า...จำนวนสัปดาห์ที่มีในรอบปีเสียอีก หรือแม้แต่ในต่างประเทศที่ีใช้การแข่งขันในระดับนานาชาติเพื่อเป็นการคัดเลือกนักกีฬาที่จะได้เข้าไปแข่งขันในกีฬา เอเชี่ยนเกมส์ และโอลิมปิคเกมส์...โดยวัดจากคะแนนสะสมที่สามารถทำได้ในรอบปี

       สำหรับในประเทศไทยนั้นการแข่งขันแบดมินตันอาชีพเพิ่งจะเริ่มจัดการแข่งขันมาได้เพียง 4 ปีเท่านั้น กระแสตอบรับจากการแข่งขันก็มีมากขึ้นเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เพราะได้รับการสนับสนุนจากจังหวัดต่างๆที่เสนอขอจัดการแข่งขันแบดมินตันอาชีพ เพราะไม่เพียงแต่เพื่อต้องการส่งเสริมกิจกรรมของกีฬาแบดมินตันในประเทศไทยแล้ว  ยังช่วยส่งเสริมเศรษฐกิจและการท่องเที่ยวภายในจังหวัด ให้มีเม็ดเงินหมุนเวียนเพิ่มมากขึ้นอีกด้วย โดยมีการกีฬาแห่งประเทศไทยเป็นผู้ให้การสนับสนุนหลัก

       โดยในสนามที่ 3 ประจำปี 2554 จังหวัดลำปางได้รับเกียรติจาก การกีฬาแห่งประเทศไทย และสมาคมแบดมินตันแห่งประเทศไทย ให้เป็นเจ้าภาพในสนามนี้ระหว่างวันที่ 26 - 31 กรกฎาคม 2554 ในการแข่งขันนี้ได้รับความสนใจจากนักกีฬาฝีมือเยี่ยมจากประเทศไทย อาทิ


พิสิษฐ์ พูดฉลาด จากสโมสรบ้านทองหยอด ซึ่งมีดีกรีเป็นถึงแชมป์ชายเดี่ยว Youth Olympic ประเทศสิงค์โปร์ คนล่าสุด

       สิทธิชัย วิบูลย์ศิลป์ นักแบดรูปร่างสูงยาว ปราดเปรียว
สังกัดบ้านทองหยอด ได้แชมป์สำคัญๆในประเทศมาหลายรายการ เช่นการแข่งขันกีฬามหาวิทยาลัยแห่งประเทศไทย








 ภควัฒน์  วิไลลักษณ์ นักแบดจอมเก๋าจากสโมสร เคซี







                          ตะวัน  หวนสุริยา นักแบดมือซ้าย.....ที่มีเกมรับที่เหนียวแน่น








บดินทร์  อิสระ  และ มณีพงศ์  จงจิตร สองนักแบดที่มากประสบการณ์ ซึ่งปัจจุบันทั้งสองคนก็ออกทัวร์ไปแข่งขันในรายการในต่างประเทศ เพื่อเก็บเกี่ยวประสบการณ์และเป็นกำลังหลักของทีมชาติไทยในอนาคต

สัพพัญญู  อวิหิงสานนท์  นักแบดทีมชาติจาก Royal Star เป็นนักกีฬาประเภทชายเดี่ยวอีกคน ที่มีมือวางอันดับต้นๆของประเทศไทย





และนักแบดมินตันเยาวชนที่มีชื่อเสียงในประเทศอีกมากมายเข้าร่วมชิงชัยในการแข่งขันครั้งนี้


        ส่วนตัวผมเองได้รับการแต่งตั้งจากสมาคมแบดมินตันแห่งประเทศไทย ในพระบรมราชูปถัมภ์ ให้ไปปฏิบัติหน้าที่เป็นผู้ตัดสินในการแข่งขันครั้งนี้ กับผู้ตัดสินอีก 13 คน ซึ่งการตัดสินในครั้งนี้ถือเป็นการตัดสินที่ทำให้ผมได้รับประสบการณ์ที่มีประโยชน์เป็นอย่างยิ่ง ได้เห็นการแข่งขันในระดับที่สูงขึ้น ถึงแม้นักกีฬาจะเป็นหน้าเดิมๆซึ่งเราได้เคยทำหน้าที่ตัดสินมาแล้ว แต่กับการแข่งขันกีฬาอาชีพ ทุกนัด ทุกการแข่งขัน มันหมายถึงเงินรางวัลและคะแนนสะสมของนักกีฬาที่จะได้ ทุกคนจะพยายามอย่างเต็มที่ในการแข่งขันครั้งนี้

     

       แต่สิ่งที่ผมคิดว่าได้จากการแข่งขันครั้งนี้มากที่สุดคือ เราได้เห็นเห็นพัฒนาการของนักกีฬา ถึงผมจะใช้เวลาคลุกคลีในวงการนี้เพียงแค่ 3 ปี แต่ผมเริ่มตัดสินแบดมินตันในรุ่นเยาวชนมาตลอด ทำให้ได้เห็นพัฒนาการและความสามารถที่เพิ่มขึ้นมาเรื่อยๆ เด็กนักกีฬาบางคนมีพรสวรรค์ดี แต่ก็ไม่อาจที่จะประสบความสำเร็จได้  ในฐานะที่ผมเป็นผู้ตัดสิน บางครั้งผมเองยังรู้สึกเสียดายความสามารถของเด็กบางคนที่ความสามารถดี...แต่เมื่ออายุมากขึ้นก็โรยรา  หรือเลิกแข่งไปเพราะ ต้องให้ความสนใจกับการเรียนหนังสือมากกว่า......แต่แน่นอนครับ   ในเส้นทางสู่การเป็นนักแบดมินตันย่อมมีบางคนที่สะดุด...หรือไปไม่ถึงฝันของตัวเองบ้าง.........แต่ไม่ใช่กับเด็กน้อยคนนี้แน่นอนครับ

ภาพจาก : สยามกีฬา

  

       เด็กน้อยคนนี้ชื่อว่า ด.ญ.ศุภนิดา  เกตุทอง  อายุในปัจจุบันเพียง 14 ปี จากทีม ที ไทยแลนด์ ผมเห็นเด็กคนนี้มาตั้งแต่เค้าอายุประมาณ 9 ขวบ ถนัดมือซ้าย ตัวเล็กมาก........ถ้าวัดความสูงของเค้า ไม่แบดมินตันก็สูงถึงระดับเอวของน้องเค้าแล้วครับ ^__^  แต่สิ่งหนึ่งที่เด็กคนนี้ทำให้ผมมักประหลาดใจเสมอคือ ความเร็ว ความอดทน และความฉลาดในการเล่น ซึ่งอย่างหลังนี้ผมว่าเป็นเรื่องที่สำคัญมากน้อยคนนักที่อายุเพียงเท่านี้  จะมีความสามารถในการอ่านเกมของคู่ต่อสู้ได้ดีเช่นนี้

                                                                                                                                                   ซึ่งแน่นอนเพชรที่ดีจะมีสามารถส่องสว่างได้ถ้าหากขาดการขัดเกลา ซึ่งน้องเค้าเป็นนักกีฬาที่ได้รับการฝึกสอนโดย โค้ชอ๋อง หรือ อภิชัย ธีระรัตน์สกุล ซึ่งในอดีต ครูอ๋องเป็นนักกีฬาที่มีฝีมือดีระดับประเทศมาก่อน หลายครั้งที่ผมนั่งดูน้องเค้าแข่งขัน ก็จะมีครูอ๋องคอยแนะนำการเล่นตลอด ซึ่งครูอ๋องจะเป็นโค้ชที่ค่อนข้างดุกับนักกีฬาพอสมควร....แต่เท่าที่เคยฟังเวลาครูอ๋องโค้ชนักกีฬา ครูอ๋องไม่เพียงแต่สอนให้ทำตามที่บอกอย่างเดียว.....แต่ครูอ๋องจะสอนวิธีแก้ทางการเล่นไปด้วย....ซึ่งวิธีนี้ผมคิดว่าเด็กในสังกัด ที ไทยแลนด์หลายคนก็ซึมซับแนวคิด หรือความคิดเหล่านี้ไปได้ไม่มากก็น้อย

        การฝึกของครุอ๋อง.....ถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้ไปดูที่สนามซ้อม แต่ก็รู้ได้เลยว่าการซ้อมเข้มข้นแน่นอน....เพราะแม้แต่ในการแข่งขัน ถ้านักกีฬาคนไหนตีผิดฟอร์มไปจากเดิมมาก  เมื่อแข่งเสร็จหลายคนมักถูกไล่ให้ไปวิ่งรอบสนามแบดมินตันหลายรอบ ซึ่งการแข่งก็หนักหนาอยู่แล้ว.......ยังต้องมาโดนทำโทษอีก.......แต่ทุกสิ่งที่ครูอ๋องทำมันก็เกิดผลที่ดีอย่างเห็นผลได้ชัดเจนคือ......น้อยคนนักที่จะแสดงอาการหมดแรงในระหว่างแข่งขัน นักกีฬาหลายคนในสังกัดมักจะเก็บอาการได้ดี ซึ่งถือเป็นเรื่องสำคัญสำหรับกีฬานี้ที่มีความสามารถใกล้เคียงกัน....แต่แตกต่างตรงที่การยืนระยะของการแข่งขันนี่เอง

       สาเหตุที่ผมจับตามอง ศุภนิดา เกตุทองเป็นพิเศษเพราะ........โดยส่วนตัวแล้วผมก็เป็นนักกีฬามาก่อน....และในมุมมองของโค้ชการมีนักกีฬาที่สามารถอ่านเกมการเล่นได้ดีถือเป็นเรื่องง่ายครับ.......ต่อการให้ข้อมูลในการแก้เกม หรือการสั่งให้นักกีฬาแก้ไขจุดบกพร่อง

       นักกีฬาคนนี้อย่างที่ได้เรียนให้ทราบครับ ถึงแม้จะตัวเล็ก แต่รายการแบดมินตันอาชีพนี้ เธอสามารถโค่นมือวางอันดับ 1 ในรุ่นเยาวชนอายุไม่เกิน 17 ปี และสามารถโค่นมือวางอันดับสองของรายการในประเภทหญิงเดี่ยวทั่วไป รอบชิงชนะเลิศได้ ............... กับอายุเพียงแค่ 14 ปี ถือว่าไม่ธรรมดาเลยครับ ที่สามารถเอาชนะรุ่นพี่ที่อายุมากกว่าถึง 5 ปีได้ ผมสามารถรับปากได้เลยว่า........ถ้าน้องคนนี้ได้รับการดูแลอย่างใกล้ชิดจากครูอ๋อง.......และน้องเค้าไม่มีปัญหาทั้งด้านการบาดเจ็บ......หรือปัญหาส่วนตัว

เชื่อผมเถอะครับ..........เด็กน้อยคนนี้จะสามารถสร้างรอยยิ้ม  ความประทับใจ.....และความสำเร็จมาสู่ประเทศ และแฟนๆชาวแบดมินตันแน่นอนครับ ^__^